บทคัดย่อ:

งานวิจัยนี้ วิเคราะห์หาพัฒนาการของภูมิศาสตร์พืชพรรณสมัยโฮโลซีนในพื้นที่ราบภาคกลางตอนล่าง โดยบูรณาการข้อมูลด้านธรณีสัณฐาน เรณูวิทยา และค่าอายุเรดิโอคาร์บอน เพื่อกำหนดแนวชายฝั่งทะเลโบราณสมัยทวารวดี ผลการวิจัยพบว่า แนวชายฝั่งทะเลโบราณตลอดสมัยโฮโลซีน มีสภาพนิเวศแบบผืนป่าชายเลน เมื่อราว 8,400 ปีมาแล้วตามปีปฏิทิน เกิดปรากฎการณ์การรุกเข้าสูงสุดของน้ำทะเลสมัยโฮโลซีน ทำให้น้ำทะเลขึ้นมาถึงพื้นที่ จ.สุพรรณบุรี ต่อไปถึง จ. อ่างทอง ต่อมาเมื่อเกิดการถดถอยของน้ำทะเลสมัยโฮโลซีนตั้งแต่ราว 7,000 ปีมาแล้วตามปีปฏิทิน ทำให้แนวชายฝั่งทะเลเคลื่อนที่ลงมาทางทิศใต้อย่างต่อเนื่องจนมาอยู่ระดับปัจจุบัน แนวชายฝั่งทะเลสมัยทวารวดี มีผืนป่าชายเลนอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของกรุงเทพมหานคร และพื้นที่ อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ ดังนั้น แนวชายฝั่งทะเลร่วมสมัยกับทวารวดี จึงมีขอบเขตไม่อยู่เหนือไปกว่าพื้นที่กรุงเทพมหานคร และเป็นไปไม่ได้ที่น้ำทะเลจะขึ้นไปประชิดถึงที่ตั้งเมืองสำคัญของทวารวดี อาทิอู่ทอง หรือ เมืองนครปฐมโบราณ

ABSTRACT:

This research analyzed phytogeographical evolution during the Holocene in the Lower Central Plain by using multidisciplinary method for geomorphology, palynology and radiocarbon dates in order to create palaeo-shoreline in Dvaravati period. The results indicated that palaeo-shoreline throughout the Holocene is characterized by a strip of mangrove ecology. The marine phenomenon of the Holocene Maximum Transgression has occurred around 8,400 cal BP, resulting in the reach of sea-water into vicinity of Suphan Buri and Ang Thong provinces. Then, the marine regression has occurred since 7,000 cal BP, resulting that the palaeo-shoreline has moved continuously southward to the present level. The palaeo-shoreline of Dvaravati, thus, was located in vicinity of southern part of Bangkok to Phra Pra Daeng District, Samut Prakan Province. Boundary of the palaeo-gulf of Dvaravati could not extend northward beyond Bangkok and it is impossible that sea water has reached to the locations of those key cities of Dvaravati, such as U-Thong and Ancient Nakhon Pathom.